Eskiden savaşlar şimdikinden çok olduğu için, Anadolu' nun
hemen her köyünden, hemen her hanesinden şu yada bu cephede savaşan bir asker
olurmuş.
Bu askerlerin geride kalan anaları, kardeşleri, hanımları,
nişanlıları, yavukluları olurmuş elbette.Bu biçareler, vatanını, milletini, dinini muhafaza için
cephe cephe koşan yiğitleriyle elbet gurur duyarlarmış ama ağlamadan, göz yaşı
dökmeden de gün geçirmezlermiş.
Bazen aşikar, bazen gizli gizli ağlayan genç kız ve
gelinlerimizin göz pınarları kuruyup gözleri çapaklanmaya ve ağrımaya
başlarmış.
Birbirleriyle konuşurken, o zamanın terbiyesi icabı:
"Senin yavuklun, senin kocan" diyemezler,
utanırlarmış.
"Benim göz ağrımdan hiç mektup gelmiyor, seninkinden
haber var mı?" diye sorarlarmış.
Bu deyim, sevdiklerimiz içinde en birincisi anlamında
kullanılır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder