Müslüman kardeşini zaruret olmadan işittiğinde hoşlanmayacağı şeyle anmak gıybettir ve büyük günahtır. Bir kimsenin bedeninde, nesebinde; soyunda, ahlakında, işinde, sözünde, dininde, dünyasına ait hususlarda noksanını hatta elbisesindeki kusurunu arkasından söylemek gıybettir.
Hasan-ı Basri (rh.) buyurdu:
"Bir kimseyi hoşuna gitmeyecek şeyle anmak üç türlü olur: Gıybet, bühtân (iftira, ilk (yalan). Bunlarin üçünün de hükmü Allah'in kitabinda beyan olunmuştur. Gıybet, bir kimsenin noksanlıklarıni söylemendir. Bühtan onda olmayan söylemendir. İlk ise sana onun hakkinda gelen her şeyi aslini araştırmadan başkalarına söylemendir. Bunlarin üçü de büyük günahtir. Zira, bunlar dünyadan bereketin kaldirilmasina ve âlemin nizaminin bozulmasina sebeptir Resulullah Efendimiz (s.a.v.) buyurdular: "Gıybetten sakininiz. Muhakkak giybet zinadan daha şiddetlidir. Muhakkak bir zina eder, sonra da Allahü adam Tealâ'ya tevbe eder. Gıybet edenin günahı ise gıybet ettiği kişi bağışlamadıkça bağışlanmaz." Yalnız şu yerlerde giybete müsaade vardir. Zulme uğrayanin hakkini almak için hâlini arz ederken şu kimse bana şöyle zulüm etti, demesi caizdir. Munken doğrultmak için: Meselâ: "Su kimse şöyle fena bir iş yapiyor, benim düzeltmeye gücüm yetmiyor sen düzelt" diye gücü yetene söylemek. Fetva sormak için. Meselâ: "Bir kimsenin müftüye gidip falan kimse bana zulmedip şöyle yapti ve hakkimi vermedi, nasil alayim" diye sormasi caizdir.Müslümanlari ikaz için fasiklarin ve bid'at sahibi kim senin aşikar işlediği fenaligi söylemek lazimdir Bir kimseyi tarif etmek için meşhur olan lakabiyla anmak da caizdir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder