Bu soruyu her kime sorarsak soralim bize "Bir cismin diger bir cismi aydinlatabilmesi için isinlarinin ona çarpmasi ve yansimasi gerekir.Gece Günes olmadigi için karanlik görünür." yanitini verirler.
Ancak cevap bu kadar basit degildir.Evrende isik veren sadece Günes degildir.Ayni,hatta çok daha fazla isik kaynagi sonsuz sayida yildiz vardir.Tüm bu yildizlardan gelen toplam isinimin gökyüzünü aydinlatmasi,en azindan gökte nokta gibi parildayan yildizlarin aralarinin aydinlik olmasi gerekmez mi? Sonsuz sayidaki galaksilerde isik saçan sonsuz sayida yildiz ve sinirsiz bir evren varken niçin gökyüzü hala karanlik?
Bu bilim tarhindeki en büyük paradokslardan biridir.Yüzyilllarca insanlarin kafalarini yoran bu bilimsel çikmaz,1823 yilinda Alman fizikçi Heinrich Olbers tarafindan ortaya atildigi için "Olbers paradoksu"olarak adlandirilir.
Bu paradoksa bir çok cevap verildi.Sasirtici ama Olbers paradoksuna ilk dogru yaklasim bir gökbilimciden degil,Amerika'li bir sair ve yazardan geldi.Bu kisi,eserlerinde korku ve dogaüstü konularini islemesiyle taninmis Edgar Allan Poe'ydu.Karanlik poe'nun çalismalarinin ana konusuydu.
Evren bilimci Edward Harrison ölümünden bir yil önce,1848 yilinda yazdigi "Eureka"adli bir denemesinde çözdügünü fark eden ilk kisi oldu. Poe Olbers paradoksunu denemesinde söyle anlatiyor:
"Yildizlarin sayisi sonsuz olsaydi,gökyüzünün her yani esit derecede parlak,yani gökyüzünün her noktasinda bir yildiz olurdu.Oysa gökyüzüne teleskopla baktigimizda hiç bir isigin gelmedigi bos yerler görebiliyoruz.Bu,bölgeler henüz hiç bir isigin bize ulasmadigi yerlerdir."
Kisacasi Poe'nun söylemek istedigi uzaktaki yildizlarin gecemizi aydinlatmayisinin nedeni,isiklarinin henüz bize ulasacak kadar zaman geçmemis olmasidir.Artik bütün gökbilimciler evrenin yasinin çok genç olmasi sebebiyle gökyüzünün karanlik oldugu konusunda ayni düçünceyi paylasiyorlar.
Evrenin yasindan daha uzak mesafeleri göremeyiz.Evrenin yasini yaklasik olarak 13 milyar isik yili oldugunu varsayarsak,13 miyar isik yilindan daha daha uzaktaki yildizlari görremeyiz.Karanlik gökyüzü,bir bakima evrenin belli bir süre önce yaratildigina kanit olusturuyor.
Bu bilim tarhindeki en büyük paradokslardan biridir.Yüzyilllarca insanlarin kafalarini yoran bu bilimsel çikmaz,1823 yilinda Alman fizikçi Heinrich Olbers tarafindan ortaya atildigi için "Olbers paradoksu"olarak adlandirilir.
Bu paradoksa bir çok cevap verildi.Sasirtici ama Olbers paradoksuna ilk dogru yaklasim bir gökbilimciden degil,Amerika'li bir sair ve yazardan geldi.Bu kisi,eserlerinde korku ve dogaüstü konularini islemesiyle taninmis Edgar Allan Poe'ydu.Karanlik poe'nun çalismalarinin ana konusuydu.
Evren bilimci Edward Harrison ölümünden bir yil önce,1848 yilinda yazdigi "Eureka"adli bir denemesinde çözdügünü fark eden ilk kisi oldu. Poe Olbers paradoksunu denemesinde söyle anlatiyor:
"Yildizlarin sayisi sonsuz olsaydi,gökyüzünün her yani esit derecede parlak,yani gökyüzünün her noktasinda bir yildiz olurdu.Oysa gökyüzüne teleskopla baktigimizda hiç bir isigin gelmedigi bos yerler görebiliyoruz.Bu,bölgeler henüz hiç bir isigin bize ulasmadigi yerlerdir."
Kisacasi Poe'nun söylemek istedigi uzaktaki yildizlarin gecemizi aydinlatmayisinin nedeni,isiklarinin henüz bize ulasacak kadar zaman geçmemis olmasidir.Artik bütün gökbilimciler evrenin yasinin çok genç olmasi sebebiyle gökyüzünün karanlik oldugu konusunda ayni düçünceyi paylasiyorlar.
Evrenin yasindan daha uzak mesafeleri göremeyiz.Evrenin yasini yaklasik olarak 13 milyar isik yili oldugunu varsayarsak,13 miyar isik yilindan daha daha uzaktaki yildizlari görremeyiz.Karanlik gökyüzü,bir bakima evrenin belli bir süre önce yaratildigina kanit olusturuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder